Jaaa, I did it! I went on a pilgrimage! En ik zou het zo weer doen!
Pelgrimeren is wandelen met je ziel, kijken met je innerlijk oog en luisteren met je hart.
Was het alleen maar leuk? Nee, zeker niet!
Was het een avontuur? Dat zeker!
Ik vond het heerlijk om de schoenen aan te doen en te vertrekken. Alles wat ik nodig heb in de rugzak. Altijd vooruit, niet terug. Geen rondje lopen maar een route met een doel. Iedere dag op pad, de weide natuur in, dat vond ik echt super tof! Het landschap dat onderweg veranderde van heuvelachtig naar echte bergen. De diversiteit in de overnachtingen vond ik ook erg goed gelukt (schouderklopje voor mezelf!). Oog in oog staan met zoveel schoonheid onderweg ontroerde mij regelmatig.
De eerste dag kwam ik al vroeg in de ochtend aan in Wenen. Ik overnachtte in een airbnb, een kantoor van een artiestenbureau voor operazangers in het centrum van de stad. Dichtbij Gucci, Prada, Yves Saint Laurent en alle luxe merken die je maar kunt bedenken. Heerlijk om door te stad te dwalen en te ontdekken. Waanzinnig veel touristen op de hotspots van Wenen. In de avond volgde ik een bijzonder hete yogaclass bij YogaKula. Het was een uitdagende les waar ik weer nieuwe teen oefeningen heb geleerd (blijft interessant die voetjes). Top!
De volgende dag ging ik vroeg op pad met de trein en bus naar het startpunt van de route. Het boekje met de routebeschrijving in het Duits bleek lastiger te volgen dan ik dacht. De schrijver had een toch wel vrij wollig taalgebruik. De GPS track was gelukkig erg goed om te volgen. De tweede nacht sliep ik in een typisch Oostenrijks hotelletje; 'Zum Jagdschloss'. In de plaats Mayerlingen waar het jachtslot staat van Sissi en Franz Joseph staat. Wat een immense weldaad!
Door een voor mij spannende tocht door de weilanden en bossen bereikte ik Araburg. Het gevoel van kunnen verdwalen in de eindeloze bossen vind ik nogal eng. Aan het einde van tocht kom ik aan bij een nagenoeg verlaten burcht. Op de binnenplaats van de burcht is het gezellig druk en zijn er meer pelgrims onderweg. Ik slaap met twee Oostenrijkse vrouwen bovenin de torenkamer. Steile houten trappen brengen ons naar boven en wat is het er mooi! De toilet zit helemaal beneden en de douche is een tuinslang achter een hekje. Heerlijk spartaans, op z'n tijd niets mis mee.
In Araburg ontdekte ik de eerste blaren, snik. Met de spanning nog in mijn lijf van de vorige dag besluit ik om een gedeelte van de route met de trein af te leggen. Vanuit niemandsland loop ik weer de bewoonde wereld in en koop allerhande blarenpleisters. Ik reis met de trein naar Lilienfeld en daar mag ik het klooster in! Voor 1 dag! Ik ben ontroerd van alle deuren die voor me open gaan. De schoonheid die ik mag zien. De kamer is in haar eenvoud echt prachtig. Verliefd op het sobere interieur en de armoedige gordijnen. Er is een bibliotheek en ook daar mag ik heen, smelt! Wauw! Vanuit het klooster is een binnendoorgang naar de basiliek. Het ontbijt met alle paters aan de tafel vind ik toch iets te spannend. En trek weer verder. Diep geraakt door zoveel schoonheid, gevoel van welkom zijn, gastvrijheid.
Het weer is inmiddels omgeslagen van bloedheet naar comfortabel warm en bewolking (kan ik dus ook heel erg van genieten!). Op de een of andere manier heb ik spanning in mijn lijf en durf ik een gedeelte van de route niet zo goed aan. Ik besluit om de bus te nemen en het laatste stuk te lopen. Ik kwam aan in Annaberg, waar het echt compleet uitgestorven was. Hier vond ik gelukkig goede kaarten die mij wat meer vertrouwen gaven dan het routeboekje. De route omhoog naar de Tirolerkogel was behoorlijk pittig! Hier sliep ik op 1400 meter hoogte in een Alpinehut. De zonsondergang was hier zo geweldig mooi. Ook de volle maan straalde vol aan een wolkenloze hemel. De zonsopkomst was even nog mooier. Wat een prachtige natuur en wat een voorrecht om het te mogen aanschouwen.
Die dag besloot ik om boven te blijven. Wat yoga te doen en wat te wandelen, volledig op het gevoel. Een dag vol eindeloze tijd! De dag was stralend zonnig en precies de juiste temperatuur. Het was een feestdag in Oostenrijk; Maria Tenhemelopneming, de Maria hemelvaart. En terwijl ik dacht dat ik in de the middle of nowhere was belandde ik opeens bij een buitenkerkdienst. Met veel lederhosen, mooie Oostenrijkse jurkjes und eine Blaskapelle. De dag erna vertrok ik met zonsopkomst naar mijn volgende bestemming.
Deze dag heb ik volledig op de kaart gelopen en dat was een verademing. De route iets aangepast vanwege de mist in de bergen. Ik liep uren langs een heerlijk stromende rivier, die alle kanten op kronkelde. En aan de Hubertussee zou ik wel een huisje willen bewonen, zo mooi. De laatste klim was geweldig, wat vind ik het heerlijk om te klimmen en te steigen. De aankomst in Mariazell is een beetje een deceptie. Eigenlijk wil ik er nog niet zijn. Het voelde wat beklemmend aan. Ik ben niet perse heel erg gelovig en hang ook geen geloof aan. Vond het prachtig om te zien hoe mensen onderweg hun geloof belijden. De pracht, de rijkdom, de weelde, de toewijding, heel indrukwekkend. Ik geloof absoluut in het goddelijke! De enige echte :-)
Gruss Gott (God begroet U), vind ik erg leuk! Grappig wanneer je bewust hoort dat mensen dat tegen je zeggen en om te zeggen. De Oostenrijkers die ik ben tegengekomen vond ik bijzonder hartelijk, open en vriendelijk. Ook heel erg zorgzaam voor anderen. Heel gastvrij en behulpzaam. Van het Oostenrijkse eten was ik ietsje minder onder de indruk ;-)
Er zat niets in mijn rugzak wat overbodig bleek te zijn, gelukkig! Het idee alleen al dat je heel de tijd iets draagt wat helemaal niet nodig is, is zonde van de energie. Alles was uitermate goed gebruikt en dat was te ruiken ook! Heerlijk handig al die parfums op het vliegveld. Zo dankbaar gevoel dat ik thuis weer gewoon schone kleren uit mijn kast kon pakken. Jeetje, wat was dat fijn!
Wat ik over mezelf geleerd heb;
- ik ben best heel erg bang voor heel veel dingen.
- ik ben bang om te verdwalen. En dat gebeurt dan ook :-)
- terugkijkend ben ik telkens op de juiste plek uitgekomen.
- niet te veel en te ver vooruitdenken, alles ontvouwt zich als het zover is.
- er zijn altijd mensen onderweg die er voor je zijn.
- ik mag nog veel meer blindvaren op mijn intuïtie.
- ik ben een onderzoeker, vind het heel leuk om te ontdekken en te vinden.
- ben dol op leuke plekjes, laat me niet zo snel weerhouden.
- heel erg bewust van de ballast op mijn schouders. Wat wil ik wel en niet dragen?
- ik vind het leuk om te zoeken en te puzzelen net zolang tot alles op zijn plek valt.
- dit smaakt absoluut naar meer!
Ik was van te voren zo ontzettend nieuwsgierig hoe het zou zijn. En dat kun je dus alleen maar ervaren door te beleven. De volgende tocht die ga lopen heb ik al uitgezocht, het is de Camino Portugués Costas. Van Porto naar Santiago de Compostela, langs de kust. Can't wait! Een stapje verder.
