Kiezen voor geluk is een manier van leven. Openstaan voor een andere zienswijze én je energie hoog te houden. Het is soms makkelijker en meer een gewoonte om mee te gaan in negativiteit, geroddel en in de ellende van jezelf en van anderen. Moeilijker en uitdagender is het om telkens opnieuw te kiezen voor geluk, voor vreugde en voor plezier.
We krijgen allemaal onze uitdagingen voor onze kiezen. Soms lijkt het alsof geen mens wordt overgeslagen en het noodlot geen deur voorbij gaat. En natuurlijk mag het gevoeld worden, mag alles er zijn. Juist dat! Hoe vaak gebeurt het dat ellende wordt gebagatelliseerd, weggestopt of niet doorleeft omdat er geen tijd, ruimte of aandacht voor is.
Kiezen voor geluk betekent niet dat er geen ongeluk is. Kiezen voor geluk betekent niet dat er geen verdriet is. Kiezen voor geluk betekent dat je ondanks de pijn, ondanks het verdriet, ondanks het gemis, ondanks het verlangen toch ziet hoe mooi het eigenlijk is. Wat voor goeds het je brengt. Wat voor liefde er uiteindelijk, wellicht op een heel andere manier, uit voortkomt.
Dit vraagt lef, toewijding, doorzettingsvermogen en vooral overgave. Het vraagt een opgewektheid en vertrouwen in het leven. Voor mij voelt het als kiezen tussen zwaarte, donkerte en het licht. En dan te ontdekken dat de diepste bodem van het verdriet en de hoogste berg van geluk dezelfde plek zijn. Ook leert het ons het ego langzaam een beetje los te laten. We krijgen langere tenen, zijn begripvoller omdat we weten we uiteindelijk veel meer op elkaar lijken dan we denken.
Hoe iets wat ogenschijnlijk lijkt als een totale mislukking, falen, het einde van de wereld toch iets prachtigs op kan leveren. Een burnout de start is van eindelijk voor jezelf en je dromen te kiezen. Het verliezen van een dierbaar iemand je de kans geeft om echt tot in de diepte te leven. Een ontslag je de uitdaging geeft om te doen wat je echt leuk vindt. Een afwijzing je leert om in jezelf te geloven.
Nederigheid vond ik altijd een wat softe kwaliteit. Ik leer steeds meer dat het fijn is om nederig te zijn. We stellen eigenlijk niet zo heel veel voor. Al denken we van wel. Onlangs las ik dat we niet uniek zijn, we zijn essentieel. Daar heb ik even op zitten kauwen. Want wat willen we graag uniek zijn en bijzonder. Uitverkoren en zo speciaal. We zijn een onderdeel van een groot geheel waar we 'slechts' onze rol vervullen, we zijn essentieel. We doen er toe. Jij, ik, iedereen.
We zijn geboren om gelukkig te zijn. En soms als ik het niet kan voelen dan weet ik dat ik diep van binnen geluk ben. Dat geeft mij de kracht, het uithoudingsvermogen om te blijven geloven in een wereld vol gelukkige mensen. Stel je eens voor hoe dat er uit zou zien. Ik zie glimpen van deze wereld. Hoe we elkaar kunnen helpen, er voor elkaar kunnen zijn. Belangeloos en met veel plezier.
Soms zijn dingen gewoon niet leuk en stom. Lijken mensen recht tegenover elkaar te staan. Toch kies ik geluk! Jij?
